O blogu

Witaj! 



Blog szeptyliteratury.blogspot.com to blog przede wszystkim literacki. Pojawiają się tu zatem teksty o książkach: recenzje, szkice, luźne spostrzeżenia. Każdy tekst jest inny, tak jak inna jest każda książka; nie są pisane według żadnego schematu.

Szukam książek wartościowych, które zostają na dłużej. Nie trzymam w domu książek, których nie lubię;) Ale z drugiej strony nie zawsze czytam książki, które mi się podobają. Lubię poznawać nowe gatunki i nowych autorów, dlatego staram się śledzić nowości wydawnicze i szukam pozycji wartych zainteresowania.

Dlaczego piszę tego bloga? Z czystej przyjemności oraz z konieczności uzewnętrznienia swoich myśli w formie pisemnej. Moja praca nie jest związana z literaturą, choć z pisaniem jak najbardziej, dlatego blogosfera, a ostatnio także Instagram, są moją literacką ostoją, miejscem, gdzie mogę obcować z literaturą na takim poziomie, jaki mnie interesuje.

Będzie mnie cieszyć, jeśli ktoś wpadnie tu i podzieli się swoją opinią. Liczę na odzew innych moli książkowych!

Jeśli, tak jak ja, też buszujecie po Instagramie w poszukiwaniu książkowych inspiracji, to dajcie znać w komentarzu, jakie konta polecacie (możecie siebie!). Mnie znajdziecie tutaj: IG: szeptyliteratury












Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Poczucie kresu" Juliana Barnesa, czyli o naturze pamięci

Obraz
Opinie o Julianie Barnesie są bardzo podzielone. Że banalny. Że genialny. Jedni kochają, drudzy unikają. Ja nie należę ani do pierwszych, ani do drugich. Jestem gdzieś po środku. Na razie. Mogę jednak napisać, że "Poczucie kresu" było całkiem udane, aby nie unieść się i nie powiedzieć, że świetne. Ale po kolei.
Czytaj więcej

"Lolita" Vladimira Nabokova, czyli nimfetki i motyle

Obraz
Witajcie!   Dziś chciałabym Was przenieść w świat nimfetek i motyli Vladimira Nabokova, czyli zaprezentować jego "Lolitę". Książka kontrowersyjna - zarówno jeśli chodzi o jej okładki, jak też o jej zawartość. Napisana w czasach, gdy panowało tabu seksualne, nie zdobyła od razu szacunku, a na miano arcydzieła literatury światowej musiała poczekać kilkadziesiąt lat. Dziś jest to najsłynniejsza powieść Nabokova, która ma tyle samo miłośników, co hejterów. Przyjrzyjmy się jej z bliska i spójrzmy na kilka jej najładniejszych wydań.  Co jest takiego w "Lolicie", że ludzie tak się nią zachwycają? Prawdę mówiąc, to nie wiem. Dla mnie to przede wszystkim mistrzowskie wykorzystanie możliwości języka. Tak, czytałam tylko powieść w tłumaczeniu, które przecież jest jakby nowym tekstem innego autora, ale nawet polskie tłumaczenie Michała Kłobukowskiego zachowuje styl Nabokova. Gry językowe to temat na osobny tekst, choć żeby dokładnie go opisać, trzeba by pewni
Czytaj więcej

O łagodzeniu fenomenu obojętności świata, czyli "Spis cudzołożnic" J. Pilcha

Obraz
Jerzy Pilch zaciekawił mnie po tym jak przeczytałam kilka jego felietonów w "Przekroju". Stwierdziłam wtedy, że to bardzo intrygujący pisarz, genialnie operujący słowem, który potrafi w błyskotliwy i nieco ironiczny sposób skomentować nawet zwykłą wizytę w sklepie. Dlatego postanowiłam poznać także jego twórczość prozatorską, a ma na swoim koncie już kilkanaście pozycji. Jako pierwszą przeczytałam powieść "Spis cudzołożnic", kojarzoną bardziej ze względu na film, w którym wystąpił Jerzy Stuhr. Co wyciągnęłam z tej lektury? Po pierwsze, Pilch nie pisze , on wyrzuca z siebie natłok słów. Jego proza to czysty słowotok . I jednym to się spodoba, a drugim - nie. Mnie niewątpliwie ten słowotok wprowadził w prawdziwy trans, dzięki czemu przeczytałam książkę dosyć szybko, jak na moje możliwości czasowe przy tej ilości stron, bo w ciągu trzech dni. Jednak muszę przyznać, że można ten styl uznać za uciążliwy . Pełno w nim dygresji (momentami przypominało to "Ben
Czytaj więcej